درمان گری با قرآن، ص: 5

آن جا جوابی كه اهل جهنم می دهند، ريشه همه جواب هاست و مادر همه آن هاست. نمی گويند، ما چون بی نماز بوديم، روزه ماه رمضان را خورديم، حج نرفتيم، با مال خودمان برخورد درستی نداشتيم، به مردم ستم می كرديم، سبب شد كه ما به جهنم بياييم؛ بلكه آن ها اينطور می گويند: «لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِيرِ» «1»: اگر زمانی كه ما در دنيا بوديم، رفته بوديم و شنيده بوديم، چون شنيدن است كه جهل را درمان می كند، و فكر كرده بوديم؛ انديشه كرده بوديم؛ بررسی باطنی نسبت به خودمان و جهان داشتيم، امروز اهل آتش فروزان نبوديم: «مَا كُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِيرِ»، «سَعِيْر»؛ يعنی آتش برافروخته؛ يعنی جهل، نادانی و به دنبال دانش نرفتن او، باعث برافروخته شدن اين آتش سوزان شده است.

فرستاده شدن پيامبر در زمان فاصله و جدايی مردم از رسالت

در نهج البلاغه، اميرمؤمنان (ع) درباره پيامبر (ص) فرموده است: «أَرْسَلَهُ عَلَی حِينِ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ» «2»؛ يعنی خداوند متعال اين طبيب را برای درمان بيماری های

______________________________
(1) 1. ملك: 10.

(2) 2. نهج البلاغه، خطب 158.