درمان گری با قرآن، ص: 38
شيعه ای خدمت موسی بن جعفر (ع) آمد و گفت: يا ابن رسول الله! بغل دستی من در بازار، يك خياط است. اين خياط لباس كارگزاران بنی عباس را می دوزد. وزير، وكيل، ارتشی، شهربانيچی و همه اداره ای های بنی عباس لباسشان را پيش او می آورند و او به اصطلاح، لباس دولتی می دوزد. اين فرد گاهی طرف های غروب كه ديگر آفتاب رفته و هوا كمی كم رنگ شده است، سوزنش را می آورد و به من می دهد و می گويد، من چشمم درست نمی بيند، شما اين نخ را برای من در اين سوزن بكن، چكار كنم؟ آيا من اگر اين كار را برای او انجام بدهم، كارم عيب ندارد؟ به جايی بر نمی خورد؟
فرهنگ شيعه و احتياط درباره ميل به ستمكاران
فرهنگ شيعه واقعاً عجب فرهنگ عجيبی است! چقدر شيعيان واقعی محتاطند! اين ها همه جزء روشنگری های دين ماست. بحث ما راجع به روشنگری های خداست. اين روشنگری ها در قرآن و در زمان پيغمبر و در زمان ائمه است. اين ها جزء روشنگری هاست كه ما بدانيم و اين گونه رفتار كنيم و اين گونه زندگی نمائيم. گفت: يا ابن رسول
