مرگ و فرصت ها، ص: 11

باشد؟ او همان نان خشك خالی را كه می خورد، لذت می برد. چون می دانست كه اين نان حلال است. «1» انسان از حلال خدا لذت می برد. شما با پوشيدن لباس حلال و گفت و شنود خنده دار شرعی نيز لذت ببر! خيال می كنيد انبيا و اوليای خدا عليهم السلام نمی خنديدند و شوخی نمی كردند؟

پيرزن قد خميده ای كه ديگر قيافه ای برايش نمانده بود، با عصا خدمت پيغمبر صلی الله عليه و آله آمد، گفت: يا رسول الله! كلمه ای به ما بگو، خيال ما را راحت كن.

پيغمبر صلی الله عليه و آله فرمودند: چه بگويم؟ گفت: آيا در قيامت مرا به بهشت می برند؟ فرمود:

نه، نمی برند. گفت: مرا راه نمی دهند؟ بلند بلند گريه كرد. بلال آنجا بود، گفت: يا رسول الله! اين پيرزن به بهشت راه ندارد؟ فرمود: نه، تو را نيز به بهشت راه نمی دهند. اين غلام نيز شروع به گريه كرد.

پيغمبر صلی الله عليه و آله فرمودند: گريه نكنيد! شما به بهشت می رويد ولی نه با اين قيافه، آن پيرزن را به دختر بيست ساله و تو را نيز به جوانی سفيدرو و زيبا تبديل می كنند. آن گاه هر دو نفر آنها از اين شوخی پيامبر صلی الله عليه و آله به خنده افتادند. «2» پيغمبر صلی الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام نيز شوخی می كردند و مردم نيز می شنيدند و می خنديدند. فكر نكنيد كه انبيا عليهم السلام هميشه عبوس بودند. آنها نيز از شوخی، خنده، دوست و خانواده لذت می بردند. «3» گنهكاران لذت اضافه ای نمی برند، كار آنها نيز همان برنامه ها است، اما از راه حرام. آن لذتی كه انبيا از شهوت با ازدواج می بردند، گنهكاران همان را از راه زنا می برند، هيچ فرقی نمی كند. تازه آن كسی كه دارد زنا می كند، وحشت دارد كه نكند كسی بفهمد و آبرويش برود. اما آن كسی كه با همسر خودش زندگی می كند، چه وحشتی دارد؟ امنيت كامل دارد.

فريب اين لذت های ناباب و انحرافی را نخوريد. برای قبرت بايد هديه بفرستی.

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 42/ 276، باب 127؛ «قَالَتْ أُمُّ كُلْثُومٍ بِنْتُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ لَمَّا كَانَتْ لَيْلَةُ تِسْعَ عَشْرَةَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدَّمَتْ إِلَيْهِ عِنْدَ إِفْطَارِهِ طَبَقاً فِيهِ قُرْصَانِ مِنْ خُبْزِ الشَّعِيرِ وَ قَصْعَةٌ فِيهَا لَبَنٌ وَ مِلْحٌ جَرِيشٌ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ أَقْبَلَ عَلَی فَطُورِهِ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ وَ تَأَمَّلَهُ حَرَّكَ رَأْسَهُ وَ بَكَی بُكَاءً شَدِيداً عَالِياً وَ قَالَ يَا بُنَيَّةِ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ بِنْتاً تَسُوءُ أَبَاهَا كَمَا قَدْ أَسَأْتِ أَنْتِ إِلَيَّ قَالَتْ وَ مَا ذَا يَا أَبَاهْ قَالَ يَا بُنَيَّةِ أَ تُقَدِّمِينَ إِلَی أَبِيكِ إِدَامَيْنِ فِي فَرْدِ طَبَقٍ وَاحِدٍ أَ تُرِيدِينَ أَنْ يَطُولَ وُقُوفِي غَداً بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أَتْبَعَ أَخِي وَ ابْنَ عَمِّي رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله مَا قُدِّمَ إِلَيْهِ إِدَامَانِ فِي طَبَقٍ وَاحِدٍ إِلَی أَنْ قَبَضَهُ اللَّهُ يَا بُنَيَّةِ مَا مِنْ رَجُلٍ طَابَ مَطْعَمُهُ وَ مَشْرَبُهُ وَ مَلْبَسُهُ إِلَّا طَالَ وُقُوفُهُ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَا بُنَيَّةِ إِنَّ الدُّنْيَا فِي حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِي حَرَامِهَا عِقَاب.»

(2)- بحار الأنوار: 16/ 294- 296، باب 10، حديث 1؛ «كَانَ صلی الله عليه و آله يَمْزَحُ وَ لَايَقُولُ إِلَّا حَقّاً... وَ قَالَتْ عَجُوزٌ مِنَ الْأَنْصَارِ لِلنَّبِيِّ صلی الله عليه و آله ادْعُ لِي بِالْجَنَّةِ فَقَالَ صلی الله عليه و آله إِنَّ الْجَنَّةَ لَايَدْخُلُهَا الْعُجُزُ فَبَكَتِ المَرْأَةُ فَضَحِكَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله وَ قَالَ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ تَعَالَی إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً وَ قَالَ لِلْعَجُوزِ الْأَشْجَعِيَّةِ يَا أَشْجَعِيَّةُ لَاتَدْخُلُ الْعَجُوزُ الْجَنَّةَ فَرَآهَا بِلَالٌ بَاكِيَةً فَوَصَفَهَا لِلنَّبِيِّ صلی الله عليه و آله فَقَالَ وَ الْأَسْوَدُ كَذَلِكَ فَجَلَسَا يَبْكِيَانِ فَرَآهُمَا الْعَبَّاسُ فَذَكَرَهُمَا لَهُ فَقَالَ وَ الشَّيْخُ كَذَلِكَ ثُمَّ دَعَاهُمْ وَ طَيَّبَ قُلُوبَهُمْ وَ قَالَ يُنْشِئُهُمُ اللَّهُ كَأَحْسَنِ مَا كَانُوا وَ ذَكَرَ أَنَّهُمْ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ شُبَّاناً مُنَوَّرِينَ وَ قَالَ إِنَّ أَهْلَ الْجَنَّةِ جُرْدٌ مُرْدٌ مُكَحَّلُونَ وَ قَالَ صلی الله عليه و آله لِرَجُلٍ حِينَ قَالَ أَنْتَ نَبِيُّ اللَّهِ حَقّاً نَعْلَمُهُ وَ دِينُكَ الْإِسْلَامُ دِيناً نُعَظِّمُهُ نَبْغِي مَعَ الْإِسْلَامِ شَيْئاً نَقْضَمُهُ وَ نَحْنُ حَوْلَ هَذَا نُدَنْدِنُ يَا عَلِيُّ اقْضِ حَاجَتَهُ فَأَشْبَعَهُ عَلِيٌّ عليه السلام وَ أَعْطَاهُ نَاقَةً وَ جُلَّةَ تَمْرٍ وَ جَاءَ أَعْرَابِيٌّ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ بَلَغَنَا أَنَّ الْمَسِيحَ يَعْنِي الدَّجَّالَ يَأْتِي النَّاسَ بِالثَّرِيدِ وَ قَدْ هَلَكُوا جَمِيعاً جُوعاً أَ فَتَرَی، باب ي أَنْتَ وَ أُمِّي أَنْ أَكُفَّ مِنْ ثَرِيدِهِ تَعَفُّفاً وَ تَزَهُّداً فَضَحِكَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله ثُمَّ قَالَ بَلْ يُغْنِيكَ اللَّهُ بِمَا يُغْنِي بِهِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَبَّلَ جَدُّ خَالِدٍ الْقَسْرِيِّ امْرَأَةً فَشَكَتْ إِلَی النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله فَأَرْسَلَ إِلَيْهِ فَاعْتَرَفَ وَ قَالَ إِنْ شَاءَتْ أَنْ تَقْتَصَّ فَلْتَقْتَصَّ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله وَ أَصْحَابُهُ وَ قَالَ أَ وَ لَاتَعُودُ فَقَالَ لَاوَ اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَتَجَاوَزَ عَنْهُ وَ رَأَی صلی الله عليه و آله صُهَيْباً يَأْكُلُ تَمْراً فَقَالَ صلی الله عليه و آله أَ تَأْكُلُ التَّمْرَ وَ عَيْنُكَ رَمِدَةٌ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَمْضَغُهُ مِنْ هَذَا الْجَانِبِ وَ تَشْتَكِي عَيْنِي مِنْ هَذَا الْجَانِبِ وَ نَهَی صلی الله عليه و آله أَبَا هُرَيْرَةَ عَنْ مِزَاحِ الْعَرَبِ فَسَرَقَ نَعْلَ النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله وَ رَهَنَ بِالتَّمْرِ وَ جَلَسَ بِحِذَائِهِ صلی الله عليه و آله يَأْكُلُ فَقَالَ صلی الله عليه و آله يَا أَبَا هُرَيْرَةَ مَا تَأْكُلُ فَقَالَ نَعْلَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله عليه و آله.»

(3)- رجوع كنيد به مستدرك الوسائل: 8/ 407، باب 66؛ باب استحباب المزاح والضحك من غيراكثار ولافحش؛ بحار الأنوار: 16/ 294، باب 10 (نادر فيه ذكرمزاحه و ضحكه ص)؛ مجموعة ورام: 1/ 108، باب ما جاء في المراء والمزاح والسخرية؛ شرح نهج البلاغه: 6/ 330، أقوال و حكايات في المزاح.