مرگ و فرصت ها، ص: 28
نه اين كه اميرالمؤمنين عليه السلام آنها را از برزخ به دنيا آورده باشند، بلكه پسر را فرستاد و گوشه پرده را كنار زد كه آن دنيای برزخ را ببيند.
پسر رفت، بين آن چند سگ، به سگی كه از همه سياه تر، بدتر و زشت تر بود، گفت: پدر! چنين داستانی است، آيا اين طلبكار راست می گويد؟ گفت: اين هزار دينارش، در خانه و زير فلان ديوار است. آدرس داد، گفت: برو بردار و به او بده. ای پسر! اين را نيز به تو بگويم كه تنها راهی كه در اين عالم درست است، راه علی عليه السلام است و ما بی راهه رفتيم و گرفتار شديم. اين راه ما راه علی عليه السلام نيست، بلكه راه ضدّ علی عليه السلام است و روندگان در راه ضدّ علی عليه السلام، بعد از مرگ، به همين صورت محشور می شوند.
در قرآن می خوانيد:
«وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ» «1»
خدا حيوان ها را نيز محشور می كند، يعنی همين حيوان ها، والّا پروردگار كه حيوان ديگری را در قيامت نمی آورد. آنهايی كه انسان آفريده شدند، ولی
«فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ» «2»
سگ هار شدند و به همه می پرند اگر چه شكل فعلی او شكل انسان دو پا است، ولی در قيامت مانند چهار پا محشور می شوند.
گفت: پسرم! ما كه ديگر تمام دربها به رويمان بسته شده است. ولی به تو بگويم كه راه سالم فقط راه علی عليه السلام است. جالب اين است كه علمای اهل تسنن نيز اين معنا را می دانند، نه عوام آنان.
تفسيری از تفاسير علمی، به نام تفسير «مفاتيح الغيب» است كه نويسنده اش اهل شهرری بوده، به نام فخر رازی، «3» كه رازی يعنی اهل ری. ای فخر رازی از علمای رده اول اهل تسنن است. او در تفسير سوره فاتحة الكتاب بحث می كند كه آيا ترك
______________________________ (1)- تكوير (81): 5؛ «و هنگامی كه همه حيوانات وحشی محشور شوند.»
(2)- اعراف (7): 176؛ «پس داستانش چون داستان سگ است.»
(3)- فخر الدين رازی ابو عبدالله محمد بن عمر بن حسين بن حسن بن علی طبرستانی رازی مشهور به امام فخر فقيه شافعی و دانشمند معقول و منقول معروف به ابن الخطيب و فخر رازی (م 543- 544 هرات 606 ه. ق)
وی در عصر خوارزمشاهيان می زيست و جاه و منزلت و نفوذ كلام او در نزد سلطان محمد خوارزمشاه بسيار بود.
وی در علم كلام و معقولات سرآمد عصر بود و در فنون مختلف تاليفات دارد. فخر رازی در غالب اصول مسلم فلسفی شك كرده و بر فلاسفه مقدم ايراداتی وارد آورده به سبب همين قدرت در تشكيك وی را امام المشككين لقب داده اند. از آثار او نهايه العقول؛ كتاب الاربعين؛ المطالب العاليه؛ محصل افكار المتقدمين والمتاخرين؛ مفاتيح الغيب و ...
فرهنگ فارسی معين (اعلام): 6/ 1310.
