مرگ و فرصت ها، ص: 294

«قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ» «1»

خدايا! ما به خودمان ضربه زديم، چون تو گفتی، اما ما گوش نداديم. نمی گويند:

ما را بيامرز، بلكه به قدری ادب در كلام آنها موج دارد كه در اينجا گفتند: ما بد كرديم، اما اگر تو ما را نيامرزی-/ نيامرزيدن ما حق است-/ و به ما رحم نكنی، ما از خاسرين خواهيم بود.

در سوره بقره می گويد: اين ها توبه واقعی كردند:

«فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ» «2»

من قبول كردم، چون من در پذيرفتن توبه، بسيار قوی هستم، توبه توبه كار را رد نمی كنم. و او را سرزنش نمی كنم.

شما می توانيد زيبايی و حال توبه توبه كاران عالم، آيات توبه و برخورد خدا را با تائبان، با حدود هشتاد داستان، در قرآن مطالعه كنيد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

______________________________
(1)- اعراف (7): 23؛ «گفتند: پروردگارا! ما بر خود ستم ورزيديم، و اگر ما را نيامرزی و به ما رحم نكنی مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.»

(2)- بقره (2): 37؛ «پس آدم كلماتی را [مانند كلمه استغفار و توسّل به اهل بيت: كه مايه توبه و بازگشت بود] از سوی پروردگارش دريافت كرد و [پروردگار] توبه اش را پذيرفت؛ زيرا او بسيار توبه پذير و مهربان است.»