نگاهی به مقام حضرت خديجه(ع)، ص: 26

فداكاری فرمود: «مَا قَامَ وَ لَا اسْتَقَامَ دِينِی الَّا بِشَيْئَيْنَ: مَال خَدِيجهِ وَ سَيْفِ عَلِیِّ بْنِ ابِی طَالِبٍ» «1»: اين دين به مال خديجه (س) و شمشير علی (ع) تا روز قيامت پا بر جا شد؛ يعنی پيغمبر (ص) ثواب مال خديجه (س) را گذاشت كنار شمشير علی (ع). در پاسخ به اين تلاش ها و ياری ها بود كه پيغمبر (ص) خديجه (س) را به پاداش خانه ای در بهشت بشارت داد، خانه ای از يك قطعه (از زبرجد) در بهشت كه در آن رنج و ناآرامی نيست. «2» خديجه (س) تمام سختی ها را همراه پيغمبر (ص) تحمّل كرد و تمام هزار شبانه روزی كه حضرت (ص) در شعب ابی طالب حبس بود، اين بانو خم به ابرو نياورد. اين زن، هزار شبانه روز، تشنه، گرسنه و پابرهنه در محاصره دشمن به سرآورد و در اين مدّت، هميشه به پيامبر (ص) می گفت: جان من فدای تو باد!

______________________________
(1) 1. شيخ محمد مهدی حائری، شجره طوبی، ص 233.

(2) 2. بحارالانوار، ج 16، ص 8.