فراز 13 از دعای 12 ( ویژگی‌های بهترین و محبوب‌ترین بندگان و عظمت خداوند )

تو را من آنچنان پاينده بينم كه هم بخشنده بخشاينده بينم و مى‌دانم گناه من بزرگ است به تو دشوار نبود گر سترگ است ز ما كردار باشد ناپسندى تو ناديده بگيرى هست پندى ز ناديده گرفتن كى كنم بس نيايد او گران بر ذات اقدس تو بر اين بندگان مهرت دل‌افروز ز نافرمانيت آنها شب و روز همى اغماض فرمايى ز رحمت و بر اين بندگان لطف و محبت كه او آيد به خود از كبر و نخوت به استغفار و دوريها ز شهوت و ماند همچنان در پارسايى و لب بر شكر حق در نارسايى‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.