اى خداوند، مرا به نوميدى از انصاف دادن خويش ميازماى. و آن را كه بر من ستم روا مىدارد آنچنان ايمن مگردان كه كيفر تو از ياد ببرد، تا در ستم بر من پاى فشرد و بر حق من دست تطاول دراز كند. به زودى آن وعده كه به ستمكاران دادهاى در حق او روا دار و آن وعده اجابت كه بيچارگان را دادهاى درباره من بجاى آر.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.