فراز 15 از دعای 20 ( چیزی جز احسان الهی برای انسان نیست )

آمرزگارا، رو به آمرزش تو، و آهنگ طلب بخشش از تو كرده‌ام و آرزومند عفو و اغماض تو هستم. حال آنكه نسبت به احسان تو هيچ ترديدى ندارم، و مرا آن توش و سزاوارى چنين اغماضى نيست. حتى آنگونه كه شايسته تو است تو را بندگى نكرده‌ام تا سزاوار عفو تو شوم. اينك كه به بدكردارى خويش اعتراف مى‌كنم، اقرار دارم كه مرا غير از تو هيچ خطابخشى و احسانگرى نيست. الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. آفريدگارا، بى‌هيچ دليل مرا به عفو خويش بنواز.

در جملات و عبارات عرشى و ملكوتى بخشهاى اول اين دعاى شريف به مسئله ستم و ستمگرى، و فقر و تهيدستى و وسعت رزق، و طغيان و معصيت، و دعا و مناجات، و اعتدال و ميانه‌روى، و صفات عباد صالح حق به طور مفصل اشاره شد، بنابراین در فرازهاى نورانى بالا به ترجمه اكتفا مى‌كنم و از حضرت محبوب مى‌خواهم ما را به آنچه مورد رضا و خوشنودى اوست آراسته فرمايد.