بار خدايا مرا به راهنمائى (به دين حق) گويا فرما، و پرهيزگارى را به من الهام نما (در دلم بيانداز) و به روشى كه پاكيزهتر است توفيقم ده، و به كارى كه (نزد تو) پسنديدهتر است بگمارم،
در جملات و عبارات عرشى و ملكوتى بخشهاى اول اين دعاى شريف به مسئله ستم و ستمگرى، و فقر و تهيدستى و وسعت رزق، و طغيان و معصيت، و دعا و مناجات، و اعتدال و ميانهروى، و صفات عباد صالح حق به طور مفصل اشاره شد، بنابراین در فرازهاى نورانى بالا به ترجمه اكتفا مىكنم و از حضرت محبوب مىخواهم ما را به آنچه مورد رضا و خوشنودى اوست آراسته فرمايد.