الهى بر محمد (ص) هم ز اولاد
ز رحمت مرحمت روحش در آن شاد
مدار اين را روا اى كردگارم
كه از يادت برم در روزگارم
ز نعمتهاى تو دارم فراموش
و از لطف عميم تو روم هوش
اگر چه دير دريابد مرا آن
ز نوميدى بمانم زار و حيران
كه آن يا خواه آسايش و يا زار
و يا در تندرستى يا كه بيمار
ز سختى خواه باشد يا كه آسان
ظفر يا در شكستى باشدش آن
توانگر باشمى يا خواه درويش
به هر كيفيتى باشد مرا پيش
تو بگذارى كه بر ياد تو باشم
و از ياد تو دلشاد تو باشم
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.