امورم تو بر لطف مشمول دار
مكن بندهات را بخود واگذار
كه درمانم ارمانيم آنچنان
ز اصلاح نفسم شوم ناتوان
به مخلوق خود واگذاريم اگر
ترشروى بندند بر من نظر
و گر واگذاريم بر قوم و خويش
به محروميم كرده خاطر پريش
گرم نيز كردند اندك عطا
بود با گران منت ناروا
فراوان نكوهش كنندم به ناز
خدايا به فضلت مرا چاره ساز
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.