فراز 5 از دعای 22 ( رهایی از حسد )

درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان رهايى ز رشك و گريز از گناه مرا ده به اين هر دو نعمت تو راه مرا دور گردان ز چاه حرام كه غافل نيفتد بدان سوى گام خدايا به عصيان دليرم مكن به دام هوسها اسير مكن كه تا آنچه‌ام آيد از سوى دوست بگويم همين خواهم و اين نكوست خدايا بيفزاى روزى مرا بيفزاى احسان خود اى خدا به هر حالتم بايد اى تكيه‌گاه ز كار جهان گيريم در پناه بپوشى ز غيرم ببخشى امان رها سازى از دست اندوه جان

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.