زيرا رعايت حق آنان بر من واجبتر، و احسانشان به من ديرينهتر، و لطفشان در حق من بيشتر از آن است كه از آنان از روى عدل تقاص كشم، يا نسبت به آنان مثل خودشان رفتار نمايم. خدايا، اگر چنين كنم پس روزگار درازى كه به تربيت من سرگرم بودهاند، و رنجهاى سختى كه در نگاهدارى من كشيدهاند، و تنگىهايى كه بر خود گرفتند تا به زندگى من گشايش بخشند چه مىشود؟!
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.