خدايا، اگر در سخن گفتن با من از اندازه بيرون رفتهاند، يا در عملى نسبت به من زيادهروى كردهاند، يا حقى را از من ضايع نمودهاند، يا از وظايف واجب درباره من كوتاهى كردهاند، من حق خود را به آنان بخشيدم و به آنان ارزانى داشتم، و از تو مىخواهم كه وزر و بالش را از دوش آنان بردارى، زيرا آنان را درباره خودم متهم نمىدارم، و در مهربانى نسبت به خودم سهلانگار نمىشمارم، و از آنچه دربارهام انجام دادهاند ناراضى نيستم اى پروردگار من.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.