فراز 22 از دعای 31 ( توبه از اعمالی که انسان را از عرصۀ محبت الهی بیرون می‌کند )

خدايا! و من از هر چه كه برخلاف اراده‌ى تو، يا بيرون از عرصه‌ى محبتت باشد: از خاطرات قلبم، و نگاههاى چشمم، و گفتگوهاى زبانم، به سوى تو باز مى‌گردم و «توبه» مى‌كنم، توبه‌اى كه به يمنش هر يك از اعضايم به سهم خود، از عقوبتت سالم ماند، و از تازيانه‌ى دردناك قهرت كه بيدادگران، از آن مى‌هراسند، ايمن گردد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.