فراز 8 از دعای 31 ( امید به بخشش عامل توبه )

در اين هنگام سر به سوى تو برداشت و آرزومندانه به درگاه تو دويد. چشمى از شرم فرو خفته و قلبى از اميد و آرزو مالامال به پيشگاه تو آورد تا شكستگيهاى خويش جبران كند و ويرانيهاى گذشته را آبادان سازد. با همه‌ى تباهى و سياهى، با همه‌ى ملاهى و مناهى باز هم طمع به لطف عميم تو بسته و دست به سوى تو پيش آورده است. پروردگار من! ديگر جز به ذات اقدس تو به هيچكس اميدوار نيست و جز از درگاه تو از درگاه هيچكس چشم عنايت ندارد جز از تو از هيچكس نترسد و جز تو هيچكس را دوست ندارد.

شناخت گناه و عذاب‌

چه نيكوست عزيزان مؤمن براى شناخت گناهان و عذاب و عقاب آنها به كتاب «عقاب الاعمال» نوشته شيخ صدوق و جلد دوم «اصول كافى» تأليف كلينى بزرگوار مراجعه كنند، و به دو جمله آخر فرازهاى مورد ترجمه بيشتر توجّه نمايند كه لذّت گناه آنى و بسيار زودگذر، ولى حسرت و عقاب و عذابش اگر در دايره توبه قرار نگيرد، دائمى و هميشگى است.

چون در شرح اين فراز مطالب متفرقه‌اى قبلًا بيان شده به همين مقدار بسنده كرديم.