پس از سر فروتنى به خدمتت ايستاده و ديدهى خود را با تواضع تمام بر زمين دوخته و در برابر شكوه تو خوار و ذليل سر فرود آورده و از سر فروتنى راز درونى خود را كه تو نيكتر از خود وى بدان آگاهى دارى بر شمرده و از امر بزرگى كه در سابقهى علم تو براى او رخ داده و زشتى آنچه كه در دادگاه تو مايهى رسوايى او شده به سوى تو مىزارد، براى همان گناهانى كه لذات آن بدو پشت كرده و سپرى شده، ولى پيامدهاى ناگوار آن برجاست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.