فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

چون تو سزاوارترى از همه كس به اميد و شايسته‌ترى به ترس و بيم، پس آنچه اميدوارم اى پروردگار من به من ارزانى دار و از آنچه مى‌ترسم مرا ايمن گردان و از رحمت خود بهره‌مند كن كه كريمترين كسى كه از او حاجت خواهند توئى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.