از آتشى كه شعلههايش ظلمتزاست اندك آن دردناك بود و دورش نزديك باشد، از آتشى كه زبانههايش يكديگر را مىبلعد و شعلههايش به هم ديگر يورش مىبرد، از آتشى كه استخوان را مىپوساند و خاكستر مىكند و به ساكنانش آب جوشان مىنوشاند، از آن آتش كه به زارى گران رحم نمىكند و بر كسى كه از او ترحمى خواهد مهر نمىورزد؛ آتشى كه بر كاستى عذابش از كسى كه سر تسليم و فرمانبرى در برابرش فرود آورد قدرت ندارد؛ آتشى كه با سوزندهترين عذاب و دردناكترين و سختترين عقاب خود به ساكنانش يورش مىبرد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.