(به همين جهت بندگانت) نعمت و احسان تو را ياد كردند (و شكرانهى آن را به جاى آوردند) و فضل بزرگوارى تو را پاس داشتند و سپاسگزار تو بودند تو را بدان است كه فرمان داده بودى خواندند و در راه (جلب رضا و خشنودى) تو صدقه دادند به اميد آن كه احسان و كرم تو را در حق خود افزون كنند، و (راه) نجاتشان از قهر و خشم تو و (راز) دستيابىشان به خشنودى تو در همين امر بود؛
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.