از اين رو، بندگانت، تو را به نعمت و بخششت ياد كردند، و به فضل و احسانت سپاس گفتند، و بر وفق فرمانت تو را خواندند، و در راه تو به عزم افزون خواهى، دهش كردند، و در پرتو آن، از خشم تو رها گشتند، و به رضاى تو كامياب شدند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.