اى خداى من! اگر تو مرا به درجهى والا برسانى پس كيست كه مرا پست گرداند؟ و اگر تو مرا به درجهى پايين برسانى پس چه كسى مىتواند مرا بالا ببرد؟، و اگر تو مرا اكرام كنى پس چه كسى مىتواند مرا خوار و ذليل كند؟، و اگر تو مرا خوار كنى پس چه كسى مىتواند مرا اكرام نمايد، و اگر تو مرا عذاب كنى پس چه كسى مىتواند بر من رحم كند؟، و اگر مرا هلاك سازى پس چه كسى مىتواند نسبت به تو در مورد بندهات اعتراض كند؟، يا دربارهى او از تو بازخواست نمايد؟، اما من دانستهام كه در حكم تو ستمى، و در انتقام و عقوبتت عجله و شتابى نيست، زيرا كسى عجله مىكند كه ترس از فوت شدن فرصت داشته باشد، و كسى ستم مىكند كه ضعيف و ناتوان باشد، در حالى كه اى خداى من تو از اين نسبت ناروا بسيار پيراسته، والاتر و برترى.