فراز 6 از دعای 49 ( یاری خدواند پیش از درخواست از او )

بار خدايا، در اين هنگام بود كه به ياريم شتافتى و به نيرويت پشتم را استوار گرداندى، شمشيرش را كند نموددى، و با آنهمه ياران كه او را بود تنهايش گذاشتى، و مرا بر وى غلبه دادى، و سلاحى را كه بر من نشانه رفته بود به سويش باز گرداندى، و بى آنكه آتش خشمش فرو مرده و عطش انتقامش فرو نشسته باشد هزيمتش دادى، و او سر انگشتانش را به دندان مى‌گزيد و بى آنكه سپاهيانش به وعده‌شان وفا كنند مى‌گريخت.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.