حيات و زندگى و وجود پيامبر صلي الله عليه و آله ، بويژه مقام نبوّت و رسالت آن حضرت كه در آيات قرآن و روايات مطرح است ، براى همه انسان ها در همه عصرها و قرن ها كانونى بى نهايت از مهر و محبّت و رحمت و رأفت است . قرآن در اين زمينه مى فرمايد : وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ .
و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم . لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَاعَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ.
يقيناً پيامبرى از جنس خودتان به سويتان آمد كه به رنج و مشقت افتادنتان بر او دشوار است ، اشتياق شديدى به [ هدايتِ ] شما دارد ، و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است . ابن عباس در رابطه با اين عنوان كه پيامبر صلي الله عليه و آله براى جهانيان رحمت و مهر است مى گويد :
او كانون مهر و رحمت و عشق و محبّت به نيكوكار و بدكار و فاجر و كافر است ، اما براى مؤمن در دنيا و آخرت مهر و رحمت است و اما براى كافر به اين صورت مهر و رحمت است كه به احترام وجود مبارك او كافران زمان او و پس از او از عذاب هايى چون خسف و مسخ ، معاف شدند . قرآن در اين زمينه مى فرمايد : وَمَا كَانَ اللّه ُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّه ُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ.
و خدا بر آن نيست كه آنان را در حالى كه تو در ميان آنان به سر مى برى ، عذاب كند و تا ايشان طلب آمرزش مى كنند ، خدا عذاب كننده آنان نخواهد بود . امامان معصوم قدس سرهما كه جانشينان بر حق پيامبرند ، وجودشان و امامتشان و فرهنگشان همچون پيامبر رحمت ، براى جهانيان منبع مهر و محبّت و شفقت و دل سوزى است ، پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله آنان را در سود رسانى به جهانيان هم وزن قرآن دانسته و در روايت بسيار مهم و معروف ثِقْلَيْن كه شيعه و غير شيعه آن را روايت كرده اند ، تمسك به هر دو را عامل نجات و حفظ انسان از سقوط در گمراهى دانسته است .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان
