کسى که توانست به لقاى انسانیت برسد

نمونه افرادى هم که به این منزل رسیده‏اند تعدادشان خیلى کم است. تنها یک نفر به این منزل رسید. کسى که از رستنگاه مو تا نوک پایش یک جاى سالم در پشت و روى بدنش نبود، روبه روى او 72 بدن بى‏سر و قطعه قطعه روى خاک افتاده، این طرفش هم صداى 84 زن و بچه به گوش او برسد.کشته‏هاى او هم کشته‏هاى عادى نیست، بلکه تمام‏شان غیر عادى‏اند، عالِم، عادل و موثّق هستند. آن گونه که در زیارتشان مى‏خوانیم از اولیاى حق هستند، در زیارتشان مى‏خوانیم در راس عارفان تاریخ هستند. زن و بچه‏اش هم زن و بچه عادى نیستند، نه خواهرش عادى است و نه دخترش سکینه و نه این اهل بیت، اهل بیت عادى نیستند.کسى که در امواج انواع بلاها دچار است و در اوج این بلاها بگوید : «الهى، رِضَىً بِقَضائِکَ» به این وضعى که الان در آن هستم و دارى مى‏بینى و براى خاطر تو هم به این وضع دچار شده‏ام، راضىِ راضى هستم و این رضایت کاشف از رضایت حق است فردى عادى است؟ از این رو، وقتى آیه آخر سوره فجر آمد که : « یَا اَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ * ارْجِعِى اِلَى رَبِّکِ رَاضِیَهً مَرْضِیَّهً »1 ؛ شخصى از پیامبر پرسید : این سوره چیست؟ پیامبر فرمود : این سوره، «سوره الحسین» است. اصلاً حرف خدا در این آیه فقط با حسین من است.