از زمانى که مى خواسته نطفه ما درست شود، قبل از این که در صُلب پدر ساخته شود، عناصرش در بیرون آماده شده، با شفاعت عناصر نطفه ما آماده شده، با شفاعت نور خورشید، با شفاعت هوا، با شفاعت درخت ها، با شفاعت گردش زمین به دور خودش، با شفاعت گردش زمین به دور خورشید تا نطفه ما عناصرش آماده شده و بعد سر از صلب پدر درآورده است. بعد هم با شفاعت ازدواج شرعى یک مرد و زن نطفه ما به رحم مادر منتقل شد. با شفاعت جفت در رحم مادر ما صورت گرفتیم و با شفاعت درد شدیدى که به مادر روى کرد، ما از عالَم رحم به دنیا منتقل شدیم. الان هم در دنیا آمدیم فقط به شفاعت زنده ایم. یک دو سالى به شفاعت سینه مادر زنده بودیم که از آن جا شیر مى خوردیم، مدتى هم هست که به شفاعت عوامل و علل طبیعى زنده ایم. ما جایى در این عالم خالى از ردّ پاى شفاعت نمى بینیم، بى شفاعت نه موجودى به وجود مى آید نه مى تواند ادامه حیات دهد و نه حتى بى شفاعت به عالم بعد منتقل شود. ما با شفاعت ملک الموت به عالم بعد منتقل مى شویم، با شفاعت پیغمبر به هدایت رسیدیم، با شفاعت ائمّه راه را پیدا کردیم و این خطّ شفاعت به عالم بعد هم گسترده شده، تا حدّى که در روایات ما آمده است: «منکر شفاعت کافر است». روز قیامت هم هر کسى مى خواهد نجات پیدا کند با شفاعت نجات پیدا مى کند، خوبان با شفاعت هدایتشان و کسانى که مقدارى ضعیف هستند با شفاعت آبروى آبروداران نجات پیدا مى کنند، ولى مى خواهیم ببینیم در بین این شفاعت کنندگان براى نزدیک کردن انسان به وجود مقدّس حضرت دوست کدام شفیع قدرتش از همه بیشتر است؟ این را باید از بیداران بپرسیم. ما در زمینه بیدارى نمونه انبیا و ائمّه را که نداریم.
