نفخه‏هاى الهى

خداوند تبارک و تعالى مى‏فرماید :«وَ نُفِخَ فِى الصُّورِ فَاِذَا هُم مَّنَ الاْءَجْدَاثِ اِلَى رَبَّهِمْ یَنسِلُونَ »1.و در صور دمیده شود ، ناگاه همه آنان از قبرها به سوى پروردگارشان مى‏شتابند .کلمه «نفخ» به معناى دمیدن است. کلمه «اجداث» که جمع و مفردش «جدث» است، به معناى قبر است. جمله آخر آیه شریفه «یَنسِلُونَ » به معناى به سوى خدا به سرعت حرکت کردن است. البته ظاهر آیه شریفه یکى از نفخه‏هاى الهیّه را بیان مى‏کند، نفخه مربوط به روز قیامت که وقتى از طرف وجود مقدّس حضرت حق دمیده شود، تمام قبرها مى‏شکافد و هر چه در قبرهاى عالَم بوده از زمان آدم تا آخرین قبر بیرون مى‏آیند و به طرف حضرت حق به سرعت حرکت مى‏کنند که آیات بعد، یعنى آیه 52 تا حدود آیه شصت عاقبت و نتایج این حرکت و منافع یا ضررهایى که در پسِ این حرکت متوجه انسان است، بیان مى‏کند، اما خداوند بزرگ غیر از این نفخه، نفخه‏هاى دیگرى هم دارد که تعداد این نفخه‏ها و این دم‏ها و دمیدن‏ها براى احدى از افراد بشر به جز خاصّان واقعى درگاه و پیشگاه روشن نیست، اما هر دَم و دمیدنى و هر نفخه‏اى از دم‏هاى الهیّه و نفخه‏هاى ربانیّه در این عالَم وجود و در این کارگاه با عظمت آفرینش برنامه‏هایى را به وجود مى‏آورد. دم‏ها و دمیدن‏هایى که در ارتباط با انسان است، اگر انسان از قسمتى از آن دم‏ها قبلاً مطلّع و آگاه باشد که این دم به او زده مى‏شود و این دم و دمیدن و نفخه حتما متوجه او خواهد شد و هیچ انسانى از این نفخه‏ها استثنا نیست، این دم را با علم به دم و نفخه غنیمت خواهد شمرد و از فرصت دمیدن دم الهیّه و پدیدار شدن نفخه رحمانیّه سرمایه‏هاى هنگفت ابدى و جاوید کسب خواهد کرد.

آن چه سرمایه در اختیار انبیا بوده که با خودشان به عالم برزخ بردند و از برزخ هم به قیامت مى‏برند. آن چه سرمایه در اختیار اولیا و ائمّه بوده، در اختیار عاشقان و عارفان بوده و با خودشان به برزخ بردند، از برزخ هم به قیامت منتقل مى‏کنند و انتقال این سرمایه‏ها به قیامت همان هشت بهشت پروردگار بزرگ عالَم است که محصول به غنیمت شمردن این نفخه‏هاست، البته قسمتى از نفخه‏ها نفخه‏هایى نیست که انسان آنها را غنیمت بشمارد، چون در چهارچوب مجبور بودن انسان به انسان مى‏رسد و آن زمان زمانى نیست که انسان بتواند آن دم الهیّه و آن نفخه رحمانیّه را غنیمت بشمارد.