همه نوشته اند که این الهام بر دو قسم است : گاهى به صورت وحى است که ابتدا به انبیا نازل مى شود و بعد آنها به ما مى رسانند و گاهى هم خود انسان، شایستگى درک یک سلسله مسائل الهى را پیدا مى کند. چنان که در دوره تاریخ بشریت، پاکانى از بندگان الهى بودند که راه گرفتن الهام از جانب خدا براى آنها به دلیل پاکى نفس شان باز بود. امیر المومنین علیه السلام به وضع آنها در روایات و خطبه هاى گوناگون و گاهى در نامه هاى نهج البلاغه اشاره مى فرمایند و چون این یاران پیش از خودشان از دنیا رفته بودند، حضرت در نبود آنها غصه مى خوردند و اشک مى ریختند، چون آنها باارزش ترین انسان هاى جامعه و والاترین بندگان الهى بودند.
