ربيع بن خثيم در ابتداى هر روز كاغذى در پيش روى مى نهاد و هر چه از دهانش خارج مى شد مى نوشت ، چون شب مى رسيد نوشته را مى خواند و نفس خود را با آن نوشته محاسبه مى كرد و مى گفت : آه ! خاموشان نجات يافتند و ما بسيار گويان در بدبختى مانديم.
منبع : برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
