بعضى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله سنگريزه اى در دهان مى گذاشتند و چون مى خواستند حرف بزنند فكر مى كردند ، اگر آن حرف براى خدا و در راه خدا و لوجه اللّه بود ، سنگريزه را در آورده و آن حرف الهى را مى زدند و سپس به خاموشى فرو مى رفتند و اگر پس از فكر مى يافتند كه آن حرف براى خدا نيست ، سنگ ريزه را بيرون نمى آوردند و به خاموشى ادامه مى دادند.
منبع : برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
