با توجه به موقعيتى كه انسان در ميان موجودات زمين و بلكه موجودات عالم دارد ، اگر از نعمت لباس ظاهر محروم بود چه مى كرد و چه صحنه اى در زندگى داشت و حيات پرقيمت و اصيل او به كجا مى كشيد ؟ !
لحظه اى فكر كنيد و در نظر بگيريد كه اگر ميدان زندگى كه داراى همه چيز است ، تنها از لباس ظاهر خالى بود ، مسئله پاكى ها و فضايل چه مى شد و آيا نسيم تربيت جاى وزيدن داشت ؟
امام صادق عليه السلام مى فرمايد : لباس ظاهر نعمتى است از حضرت حق به سوى انسان كه با آن عيوب و عورات آدمى پوشيده مى شود و اين لباس ظاهر كرامت الهى است كه فرزندان آدم را به آن گرامى داشته ، كرامتى كه غير آدمى زاد را به آن آراسته نفرموده است و اين لباس براى مردم مؤمن وسيله اداى واجبات خداست . اسلام كه در تمام جوانب حيات مقرراتى بس پرارزش وضع نموده و نقطه اى از نقاط زندگى بشر را از هنگام ولادت تا مرگ از نظر دور نداشته و مسئله اى نبوده مگر اين كه براى آن قانونى وضع نموده ، درباره لباس هم مقررات بسيار ارزنده اى چه نسبت به ظاهر لباس ، چه نسبت به مسائل معنوى آن ارائه نموده كه دقت در آن مقررات انسان را متوجه حقيقت دين و كمال آن نموده و به اين نكته واقف مى كند كه اسلام دلسوزترين مكتب براى سعادت بشر و جامع ترين مدرسه براى اداره حيات و زندگى انسان ها است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
