چنين شبى، شب دعا، قدر، شب جمعه و شب زيارتى حضرت ابى عبدالله عليه السلام است، اگر انسانى دستش در دست اين سه دشمن باشد؛ يعنى اهل خواسته هاى بى مهار و اهل اقتداى به شياطين زمان و حرام هاى دنيوى باشد، به حريم پروردگار راهى ندارد، مگر رابطه اش را با خواسته هاى نفسانى و شيطانى و دنيايى قطع كند. اگر رابطه ام را با شياطين و اقتداى به آنها و هر حرامى قطع كنم و نيّت جدى كنم؛ يعنى صادقانه خود را به پروردگار عرضه كنم، مرا قبول مى كنند؛ چون پروردگار عالم، عالِم به نهان و آشكار تمام موجودات است. با تقلّب و نيّت ناخالص نمى شود كسى خود را به خدا عرضه كند و خدا نيز او را قبول كند. بايد خود را به خداى خبير، عليم و عالم به غيب عرضه كنيد.
منبع : روابط عمومی و اموربین الملل مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
