بعد از اين گفتار حضرت زينب كبرى عليها السلام، اولين كسى كه خاك اين قبرها را براى تيمّن و مهر نماز برد، وجود مبارك حضرت زين العابدين عليه السلام بود و بعد ائمه عليهم السلام و هنوز نيز مى برند و آيندگان نيز خواهند برد. و از شگفتى هاى عظمت اين قبور اين است كه بزرگان دين ما مى فرمايند: كنار قبر حضرت ابى عبدالله عليه السلام از هر طرف؛ شرق، غرب، شمال و جنوب، تا چهار فرسخ، حرم محسوب مى شود.
حرم يعنى چه؟ يعنى منطقه محترم در پيشگاه مقدس پروردگار. كلمه حرام نيز در، «وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِى جَعَلْنهُ لِلنَّاسِ سَوَآءً الْعكِفُ فِيهِ وَ الْبَادِ» مسجد الحرام يعنى مسجدى كه به شدت مورد احترام پروردگار است. حريم حضرت حق است. از هر طرف، چهار فرسخ، حريم كربلا است. علاوه بر اين، ما در زيارت وارث مى خوانيم:«و طابت الارض التى فيها دفنتم» از زمانى كه شما در اينجا دفن شده ايد، نه فقط حضرت امام حسين عليه السلام بلكه همه هفتاد و دو نفر، اين خاك به خاك پاك تبديل شد.
بيتوته اميرالمؤمنين عليه السلام در كربلا
اميرالمؤمنين عليه السلام قبل از جريان كربلا، در مسير جنگ صفين از زمين كربلا عبور مى كردند، دستور دادند: همه پياده شويد. همه را پياده كرد. فرمود: من امشب مى خواهم در اين سرزمين بيتوته كنم.
همه امر حضرت را پذيرفتند و پياده شدند. امام آن شب را برخلاف همه شب ها تا نماز صبح نخوابيدند. اين كه مى گوييم: امامان ما شبها را بيدار بودند، به اين معنا نبوده كه از غروب آفتاب تا طلوع صبح بيدار بودند، نه، خداوند چنين اجازه اى را حتى به پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله نداد.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی