خداوند تبارک و تعالی رحمتی دارد بسیار گسترده و عام که او را به رحمانیت ممتاز نموده و رحمتی هم دارد خاص و ویژه مومنان که او را به رحیمیت متصف نموده و چنین خداوند رحیمی که (سبقت رحمته غضبه) می باشد در درجه اول نخواهد گذاشت بنده گناه کارش وارد دوزخ شود و لذا به بهانه های مختلفی همچون توبه و غیره و غیره راه عفو و بخشش از بنده اش را در همین دنیا باز گذاشته است و در مرحله دوم که بنده گناه کار با کوله بار سنگینی از گناه وارد برزخ شود و از مغفرت الهی استفاده نکند در عالم برزخ نیز راه برای عفو و گذشت از بنده گنه کار کاملا مهیا و آماده است و ای چه بسا انسانهای گناه کاری که در عالم برزخ به علل و عواملی بخشیده شده اند.
و در مرحله سوم که یک انسانی نتواند از همه این رحمت های الهی استفاده کند و وارد دوزخ بشود بدون شک اگر مومن باشد دوزخش کوتاه و موقتی است و اگر عملش تمام ظلم و ستمگری و کفر و نفاق و شکر باشد در این صورت باید بمقدار عملش عذاب بکشد و سپس از این عذاب خلاصی پیدا می کند. همانطور که قرآن کریم فرموده«وَإِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا...؛ و نیست از شما کسی مگر اینکه وارد دوزخ خواهد شد و سپس ما مومنان را از آن نجات خواهیم داد»
و اما بعضی از گناهان هست که خداوند در قرآن کریمش وعده خلود و جاودانگی در آتش را داده است که چنین گناهانی همچون کفر و شرک و قتل نفس عمدی و امثاله می باشد که امید واریم خداوند ما را از ارتکاب آنها برحذر بدارد و به کسانی هم که آنها را انجام داده اند تا هنوز در دنیا هستند فرصت و توفیق توبه را عنایت فرماید.