« أبصر رسول الله رجُلاً له ولدان فقبل أحدهما و ترك الأخر » پيغمبر صلى الله عليه و آله مردى را كه دو بچه اش در دستش بودند، يكى از آنها را بوسيد و ديگرى را محل نگذاشت، هشدار داد، فرياد زد: « فهلاّ واسيت بينهُما؟ »
چرا بين اين دو بچه مساوات برقرار نكردى؟ چرا يكى را بوسيدى و ديگرى را نبوسيدى؟
حالا شما ببينيد برخورد با بچه كه قسمت دوم آيه شريفه است، چه بهره هاى الهى اى را نصيب انسان مى كند.
خدايا! خيلى حق به گردن ما بوده و ما نمى دانستيم، غفلت داشتيم. خدايا! بعضى ها را هم مى دانستيم و تكبر كرديم و انجام نداديم. خودت گفتى اگر گناه كردى و حقى را پايمال كردى، اگر دلى را سوزاندى، توبه و انابه كنيد، خضوع و ذلت نشان بدهيد، من شما را مى بخشم، و به شما نورانيت مى دهم.
منبع : پایگاه عرفان
