چرا پروردگار « لفى ضرر » نفرموده است ؟ كلمه « ضرر » نيز در قرآن استعمال شده است . چه فرقى بين « ضرر » و « خسارت » است كه پروردگار عالم در اينجا كلمه « ضرر »را نياورده و « خسر » را آورده است ؟
خداوند متعال در استخدام كلمات ، عالمانه و حكيمانه كار كرده است . بگذاريد با مثال اين تفاوت را توضيح دهم:
« ضرر » يعنى من اول سال پنجاه ميليون تومان سرمايه داشتم ، كاسبى كردم ، زحمت كشيدم ، سال بعد ، همه حساب ها را مى رسم ، مى بينم ، سود كه نكردم هيچ ، يك ميليون تومان نيز از سرمايه ام كم شده است . اين را عرب « ضرر » مى گويد .
اما اگر ديدم تمام سرمايه ام از دست رفته ، يك ميليون نيز بدهكار شده ام ، اين را عرب « خسارت » مى گويد . يعنى همه سرمايه ها تباه ، خاكستر و دود شد . قسم به عصر ، يقينا و قطعاً تمام انسان ها در چاه تباه شدن تمام سرمايه وجود و عمر خود سرنگون هستند .
آيه اى از سوره مباركه حج كه خيلى عجيب است ذكر كنم .
«وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَ الْأَخِرَةَ ذَ لِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ»[11]
باز اينجا كلمه خسارت دارد . يعنى با اين هزينه كردن غلط عمر ، هم در دنيا تمام مايه هاى وجود خود را به باد دادند و هم در آخرت . نه دنيا دارند و نه آخرت .
منبع : پایگاه عرفان
