كسانى كه از حلال و حرام خدا تجاوز كردند، در مسير جهنم زانويشان تا مى شود و پا به ران مى چسبد و الى الأبد از آنجا نجات پيدا نخواهد كرد.
شما نهج البلاغه اميرالمؤمنين عليه السلام را ببينيد، محور اساسى حرف هاى اميرالمؤمنين عليه السلام تقوا است.
فرمايش هاى رسول خدا صلى الله عليه و آله را ببينيد، محور حرفهايشان تقوا است.
شما همين جمله را از حضرت زين العابدين عليه السلام دقت كنيد كه در صحيفه سجاديه آمده است؛ به پيشگاه خدا عرضه مى دارد:
« عَمِّرنى ما كان عُمرى بذلةً فى طاعتك »
خدايا! تا در عبادت و تقوا هستم، مرگ من را نرسان، اما به محض اين كه وجود من بخواهد مرتع گناه و معصيت بشود، ملك الموت را بفرست تا همان وقت جان من را بگيرد، كه من طاقت ثبت يك گناه را در پرونده ام ندارم.
اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه مى فرمايد:
اگر بدن على عليه السلام را برهنه كنند، روى تيغ تيز و در بيابان بخوابانند، بيايند پا و دست من را زنجير كنند و بدن عريان زنجير شده من را روى تيغ هاى تيز بيابان بكشند، براى من خيلى شيرين تر است تا روز قيامت، خدا و پيغمبر را ملاقات كنم، به من بگويند: على عليه السلام ! مقدارى در پرونده ات ظلم به مردم هست، مقدارى هم خطاى مالى دارى. گناه، معصيت.
منبع : پایگاه عرفان
