دقت در روزى؛ تكليف پيامبران

يك آقايى اول افطار ظرف شيرى براى پيغمبر صلى الله عليه و آله آورد و گفت: آقا! دست در سفره خود دراز نكنيد، اول از اين شير بخوريد.

پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمودند: باشد، ظرف شير را نگاه كردند و فرمودند: اين شير را چه كسى داده است؟

گفت: يك خانمى داده است. فرمود كيست؟ گفت: فلان خانم. فرمود: با ظرف شير برگرد و به آن خانم بگو: اين شير را از كجا آوردى؟

خانه اش نزديك خانه پيغمبر صلى الله عليه و آله بود، رفت، خانم گفت: خودم گوسفند دارم و از آنها دوشيده ام، آمد و گفت: از گوسفند خودش است.

فرمود: برو بگو كه گوسفند را از كجا آوردى؟

آمد و گفت، زن گفت: كار كردم و زحمت كشيدم و اين گوسفند را خريدم.

برگشت و گفت: مى گويد: كار كردم و جان كندم. فرمود: بده، تا با اين شير افطار كنم.

فرداى آن روز آن خانم به خانه پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد، گفت: آقا! ديشب مرتب شير را برمى گردانديد و مى برديد، تا بالأخره خورديد، چرا؟

فرمود: خدا به ما پيغمبران امر كرده است كه از دهانتان لقمه غير حلال نبايد داخل برود.⁽¹⁾

« إن اللّه يُحبّ أن يرى عبدهُ تعبأ فى طلب الحلال »⁽²⁾

خدا آن انسانى را دوست دارد كه دارد عرق مى ريزد، براى طلب حلال نفس نفس مى زند.

در طلب حلال چه كار مى كردند!!! چقدر مواظب بودند!!! حالا بعضى ها مالشان هم از حلال است، از اول سال جان كنده و حلال به دست آورده، حالا شب آخر سال است، فردا وارد سال جديد مى شود، يك ميليون هم وسعت رزق داشته و اضافه آورده، دويست هزار تومانش طبق سند قطعى قرآن خمس است، جدا نمى كند، اين دويست هزار تومان از اين يك ميليون تومان كه روز اول سال جديد در كار بيايد، مال حلال مخلوط به حرام مى شود.

فرداى قيامت زنان و فرزندان، به هيچ عنوان حرام ما را به گردن نمى گيرند.