حقايقى كه بر انسان از طريق تعقل و مطالعه، يا از راه شنيدن از متخصصان و محققان، يا از مسير وحى و كتاب هاى آسمانى معلوم و آشكار مى شود، و آدمى نسبت به آنها آگاه مى شود، و لازم است آن حقايق در راه تحقق سعادت دنيا و آخرت خويش و ديگران بكار گرفته شود، كتمانش و پنهان نگاه داشتنش حرام و موجب زيان و خسارت در دنيا و آخرت است، و در اين زمينه گوش دادن به فرمان كسانى كه انسان را به پنهان نگاه داشتن حقايق مى خوانند گناه بزرگ و معصيتى سنگين است.
ولى گروهى از يهود بر اساس جمود ورزيدن به امور ظاهرى، و تقليد كور كورانه از رؤسا و عالمان دنياپرستشان كه دين خدا و تورات را در راه اعمال قدرت و نفوذ كلام و حفظ مقامشان به كار مى گرفتند و از اين راه به نان و نوا و ارضاء خواسته هاى نامشروعشان دست مى يافتند به كتمان حقيقت روى مى آوردند و خود را به ارتكاب اين گناه سنگين آلوده مى كردند و از اين طريق درهاى سعادت را به روى خود مى بستند، و به رسانيدن رؤسا و علماى يهود به خواسته هاى نامشروعشان و آرزوهاى شيطانى و كارهاى ابليسى و بستن راه خدا به روى مردم كمك مى كردند.
كتمان حقيقت سبب زيان ها و خسارت هاى غيرقابل جبران به خود و ديگران و علت دور شدن انسان از رحمت و مغفرت خدا و عامل پايمال نشدن حقوق شرعى و مادى مردم است.
منبع : پایگاه عرفان
