حفظ توحيد براى خود و براى كسى كه با انسان پيوند دارد، لازم است. اگر چنين كسى اهل توحيد نيست، بايد ما او را به توحيد دعوت كنيم، و اگر هم اهل توحيد هست، بايد عملًا او را در مرز توحيد حفظ كنيم. حالا به هر راهى كه ممكن است، البته، با نشان دادن راه صحيح، و با در اختيار گرفتن وسيل مثبت و وسيل حق. مثلًا اگر فردى با ديدن اعمال ما، در توحيد ثابت قدم مى ماند، بايد در برابر او عمل تزكيه شده نشان بدهيم، يا اگر فردى در برابر عبادت ما در توحيد ثابت مى ماند، بايد سستى در عبادت نداشته باشيم، يا اگر فردى است كه در برابر علم ما و اظهار علم ما به توحيد پايبند مى شود، علم را اظهار و دانش را پخش كنيم، و يا اگر فردى است كه در برابر كارگردانى ما پايبند به توحيد مى شود، بايد همان كار را انجام بدهيم.
منبع : پایگاه عرفان
