همان‌طور كه در جمله قبل ، امام صادق عليه‌السلامفرمودند : دليل بر اين كه انسان داراى خوف است گريز اوست از هرچه كه مولا از آن تنفّر دارد ، در اين جمله براى مسئله اميد دليل آورده و مى‌فرمايد : هركسى ، نمى‌تواند ادّعا كند دارنده اميد است ، اميد سرمايه كمى نيست ، اميد واقعيّت بزرگى است ، اميد يكى از مهمترين علل رشد و حركت انسان است . دليل بودن اميد در دل اميدوار حالت طلب اوست . طلب كردن آنچه مولا به آن علاقه دارد . مولا همه نيكان عالم را كه در قرآن ستوده دوست دارد و علائمى براى پاكان بيان مى‌دارد ، تا پاكان به وسيله آن نشانه‌ها در هر دوره‌اى براى هر طلب حقيقتى ، قابل شناخت باشد .
پس بايد به دنبال پاكان و نيكان برخاست و ارتباط با آنان را در رأس طلب‌ها و خواسته‌ها قرار داد و اين خواسته را به سرعت و با شدّت جامه عمل پوشاند . مگر نه اين است كه قرآن مجيد به عنوان امر ، از انسان مى‌خواهد تنها با صادقان عالم نشست و برخاست كند : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ .اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد ! از خدا پروا كنيد و با صادقان باشيد [صادقانى كه كامل‌ترينشان پيامبران و اهل بيت رسول بزرگوار اسلام هستند] .حضرت حق طلب آمرزش و مغفرت را دوست دارد ، پس بايد يكى از خواسته‌هاى مهم انسان طلب بخشش و عفو باشد ، تحقّق بخشيدن به اين خواسته ، فقط در سايه بازگشت و توبه ميسّر است .
خداوند متعال تمام عبادات و روشهاى صحيح بندگى را دوست دارد ، پس بايد براى به دست آوردن بندگى اقدام كرد و كاسه‌اى از شراب طهور و حيات‌بخشِ عبوديّت را سر كشيد . وجود مقدسش به تمام برنامه‌هاى خير كه در قرآن و روايات معرّفى شده‌اند ، عشق مى‌ورزد ؛ پس بايد به طلب كليّه برنامه‌هاى خير برخاست و براى انجام خيرات خود را به آب و آتش زد . انسانى كه به اين امور بى‌تفاوت است يا كه اين برنامه‌ها جزء خواسته‌هاى او نيست ، نمى‌تواند ادّعاى اميد كند . اميد مخصوص كسانى است كه در مزرعه دنيا به پاشيدن بذر نيكى و عبادت اقدام كرده‌اند و به هر كار خيرى آراسته شده‌اند و به اميد برداشت محصول در هر دو دنيا ، زندگى مى‌كنند . اين اميد پس از آن همه طلب و خواسته ، اميد صحيحى است و بلكه اصل اميد است و طلب و خواسته واقعى زاييده اين اميد است . قرآن مى‌فرمايد : فَمَن كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً . پس كسى كه ديدار [ پاداش و مقام قرب ]پروردگارش را اميد دارد ، پس بايد كارى شايسته انجام دهد .
بيا تا دست از اين عالم بداريم
بيا تا پاى دل از گل برآريم
بيا تا بردبارى پيشه سازيم
بيا تا تخم نيكويى بكاريم
بر گرفته از كتاب عرفان اسلامي استاد حسين انصاريان
منبع : بر گرفته از كتاب عرفان اسلامي استاد حسين انصاريان
