تأخير اجابت دعا

از وجود مقدس حضرت صادق (ع) روايت شده است كه: روزى حضرت ابراهيم اطراف كوه‏هاى بيت‏المقدس بخاطر يافتن چراگاهى گردش مى‏كرد تا گوسپندان خود را به آن ناحيه ببرد، ناگهان صدائى به گوشش رسيد، به دنبال صدا مرد بلند قامتى را ديد كه در حال نماز است، پرسيد بنده‏ى خدا براى كه نماز مى‏خوانى، پاسخ داد پروردگار.

سؤال كرد از خويشان و بستگانت كسى باقى مانده؟ جواب داد نه، ابراهيم فرمود از كجا غذا براى خود فراهم مى‏كنى، به درختى اشاره كرد و گفت از ميوه اين درخت، و مقدارى از آن را هم براى زمستانم ذخيره مى‏كنم، از مسكن وى سؤال كرد: كوهى را نشان داد و گفت مسكنم آنجاست، فرمود ممكن است مرا به منزل خود ببرى و يك شب مهمان تو باشم، پيرمرد گفت: پيش روى منزلم آبى است كه عبور از آن مشكل است. پرسيد خودت چگونه مى‏گذرى؟ پاسخ داد من از روى آب مى‏گذرم، گفت دست مرا هم بگير اميد است حضرت حق به من نيز توانائى عبور از آب را عنايت كند، پيرمرد دست خليل الله را گرفت و هر دو از آب گذشتند، هنگامى كه به منزل رسيدند، حضرت از او پرسيد كدام روز بزرگ‏ترين روزهاست؟ گفت: روز قيامت كه خداوند پاداش اعمال مردم را در آن روز مى‏دهد.

ابراهيم گفت جا دارد با هم دعا كنيم كه خداوند ما را از شر آن روز ايمن بدارد، پيرمرد گفت: دعا را چه مى‏خواهى؟ به خدا سوگند سه سال است دعائى كرده‏ام و حاجتى خواسته‏ام هنوز مستجاب نشده، ابراهيم فرمود: مى‏خواهى بگويم چرا اجابت دعايت به تأخير افتاده، زيرا خداوند وقتى بنده‏اى را دوست داشته باشد اجابت دعايش را به تأخير مى‏اندازد تا مناجات كند و از حضرتش درخواست حاجت نمايد زيرا راز و نيازش را دوست دارد، ولى بنده‏اى كه خدا بر او غضبناك است، اگر چيزى درخواست كند، در قضاى حاجت او و برآوردن نيازش تعجيل مى‏كند، يا قلبش را از آن حاجت منصرف كرده نااميدش مى‏نمايد، تا ديگر درخواست نكند، سپس پرسيد پيرمرد حاجت تو چه بوده؟

پيرمرد گفت: سه سال پيش رمه گوسپندى از اينجا گذشت، جوانى خوش‏چهره كه دو رشته مو بر دو طرف سر داشت گوسپندان را چوپانى مى‏كرد، از او پرسيدم گوسپندها از كيست؟ گفت: از ابراهيم خليل الرحمن، آن روز درخواست نمودم خدايا اگر در روى زمين خليل و دوستى دارى به من نشان ده.

ابراهيم گفت: خدا دعايت را مستجاب نموده، من ابراهيم خليلم، پيرمرد از جاى برخاست و ابراهيم را در آغوش گرفت.