حال مؤمن در بهشت

 گفت : چنين مسكنى را در اين باغ ديدم ، با خود گفتم : داخل ساختمان بروم و ببينم چه خبر است . مى‏فرمود : وارد ساختمان شدم . ناگهان چشمم به آيت الله العظمى حائرى افتاد كه روى تخت نشسته بود و به پشتى‏هايى كه نظيرش را نديده بودم ، تكيه داده بود .

 » وَ أَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ × وَ نَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ «

  تخت‏هاى بلند و پشتى‏هاى روى هم چيده ،

 » وَ زَرَابِىُّ مَبْثُوثَةٌ «

 » عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ «

  فرش‏هاى بافت خدا ، پهن شده است . اين‏ها در قرآن آمده است . حتى در زمانى كه در عرب ، مسأله مبل راحتى مطرح نبوده ، قرآن آن را مطرح كرده است :

  » مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَبِلِينَ «

  قبلاً اين حرفها نبود . عرب‏ها تخت خيلى معمولى داشتند كه از چوب خرما مى‏ساختند . پادشاهان نيز تختى داشتند كه سه پله داشت . مقدارى طلا ، نقره و پارچه به آن آويخته بوده است ، ولى پروردگار مى‏فرمايد : تخت‏ها ، تكيه‏گاه‏ها و مبل‏هاى راحتى در بهشت است .