در شهرى سخنرانى داشتم، دو برادر در طول ده روزى كه آنجا بودم، هم در جلسه شركت مى كردند و هم مصرّ بودند كه من براى ميهمانى به منزل آنها بروم. از اين دو برادر از نظر دينى و اخلاقى خيلى تعريف مى كردند و بعد داستانى را درباره اين دو برادر براى من گفتند كه در ضمن آن داستان، فهميدم كه اين دو برادر واقعا اهل كرامت، شرافت، بزرگوارى و تقوا هستند.
گفتند: پدر اين ها در بازار، در رأس رباخوران بود. شصت سال از هشتاد سال عمرش را ربا مى گرفت. با اين كه وضع مالى مردم آن منطقه متوسط و زير متوسط بود و ثروتمند زبانزد نداشتند، گفتند: پدر اين ها بر اثر مال ربا، به ثروت زيادى در اين منطقه رسيده بود. در باب ربا يك آيه از قرآن و دو روايت براى شما مى گويم. هر دو روايت را از مهم ترين كتاب ها مانند: «فروع كافى»، «من لايحضره الفقيه» شيخ صدوق و كتاب با عظمت «وسائل الشيعه» مى گويم.
اين روايات جزء رواياتى است كه ابزار اجتهاد مجتهدين در هنگام درس دادن به طلبه ها در بحث فقهى «مكاسب» است كه در مسأله «مكاسب محرمه» مطرح شده است.
منبع : پایگاه عرفان
