چرا انسانهایی که تحت تربیت پیامبر (ص) بودند بعد از رحلت ایشان از تربیت ایشان سر باز زدند؟

اولا : بهمان مقدار که پیامبر یک عمر کار تربیتی می کرده است شیطان هم یک عمر کار ضد تربیتی انجام داده است و می دهد و شیطانی که انسانهایی همچون حضرت آدم ابوالبشر را با ایجاد وسوسه به آنجا می رساند که قرآن بیان فرموده برای این شیطان خیلی آسان است که انسانهایی همچون خلفاء ظلم وجور را هم با ایجاد وسوسه به جاهایی برساند که دختر پیامبر را ایذاء و اذیت کنند

ثانیا : تربیت پیامبر یک تربیت الهی است و قبل از اینکه پیامبر یک مربی باشد خداوند عالم است که مربی حقیقی است.

ثالثا: آن کسانی را که پیامبر در طول بعثت خود چنان تربیت کرد که در همه صحنه ها یارو یاور پیامبر بودند چنین کسانی که درب خانه دختر پیامبر را آتش نزدند و چنین کسانی که به دختر پیامبر جسارت و اهانت نکردند بلکه کسانی به دختر پیامبر جسارت کردند که حتی برای یک لحظه هم به پیامبر ایمان واقعی نیاوردند و تمام عمر و سابقه قبل از اسلامشان را در کفر و شرک و بت پرستی و ظلم و ستم گذرانده بودند و اسلام آنها یک اسلام ظاهری بود تا جان و مال خودشان را حفظ کنند و هرگز سابقه شجاعت و دلاوری در جنگها را نداشتند و هرگز حاضر نشدند به تربیت های پیامبر اکرم (ص) توجه کنند سخن امامان و علماء شیعه پیرامون چنین کسانی است که می گویند درب خانه حضرت زهرا را آتش زده اند و فرزند در رحم آن حضرت را سقط کرده اند

رابعا : این قرآن کریم است که به صراحت کامل در سوره احزاب می فرماید . ان الذین یوذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره – یعنی همانا کسانی که خدا وپیامبرش را اذیت می کنند لعنت دنیا و آخرت بر آنها باد پس معلوم می شود در همان زمان کسانی بوده اند که این تربیت پیامبر را قبول نکرده و به ایذاء و اذیت رسول خدا مشغول بوده اند و همین افراد همانهایی هستند که بعد از رحلت پیامبر دختر او را شهید کردند .

خامسا : در معتبرترین کتابهای خود اهل سنت به صراحت آمده است و وقتی خود آنها چنین اعتراف و اقرار ی دارند چطور ممکن است آنرا انکار کرد ؟