تفاوت نظر و رؤيت

 هر جا در قرآن مجيد به كلمه »نظر « برخورديد ، بدانيد كه اين كلمه در اصطلاح عرب ، با »رؤيت« فرق مى كند . رؤيت ؛ يعنى فقط صرف نگاه كردن ، اما نگاه كردنى كه نه به علم انسان اضافه مى كند ، نه روحيه او را تغيير مى دهد و نه تحوّل اخلاقى در او ايجاد مى كند ، بلكه نگاهى كه با نگاه حيوانات مشترك است و فقط كار چشم است .

 اما آنجايى كه نظر مطرح است ، چشم با نور عقل نگاه مى كند و در آنچه كه نگاه مى كند ، صاحب نگاه با فكر ، انديشه و تأمل برخورد مى كند .

 وقتى پروردگار در قرآن مجيد مى فرمايد :

 » فَلْيَنظُرِ الْإِنسَنُ إِلَى طَعَامِهِ «

 واجب مى شود كه انسان به خوراك خود نظر كند ، اما مگر مردم وقتِ خوردن به خوراك خود نگاه نمى كنند ؟ تمام زنده ها وقت خوردن ، به خوراك خود نگاه مى كنند . كسى در هنگام خوردن چشمش را نمى بندد و يا به سفره پشت نمى كند . پس خدا اين نگاه را نمى گويد ؛ چون اثر اين نگاه اين است كه انسان لقمه را ببيند ، بردارد ، بخورد ، بجود و ببلعد .