رشد و كمال در روايات

در اين سلسله روايات ، به مسائل بسيار مهم الهى و انسانى اشاره شده است ، مسائلى كه از پيامبر و امامان  عليهم السلام كه سرحلقه عارفان اند ، نقل شده است . مسائلى كه اگر انسان اميد به سعادت دنيا و آخرت داشته باشد ، در طلب آنها برآمده وتمام جديّت را در آراسته شدن به آن مسائل خواهد كرد . كسى كه بگويد : من اميد به نجات و سلامت حيات دار و خير دنيا و آخرت دارم ؛ ولى در طلب اين حقايق كه سازنده سلامت و سعادت انسان است برنيايد ، اميد نداشته و در ادّعاى خود صادق نيست . مگر نه اين است كه امام صادق  عليه السلام
مى فرمايند : وَدَليلُ الرَّجاءِ الطَلَبُ .

1 ـ عزّت در غربت
عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبائِهِ  عليهم السلام قالَ : قالَ أَميرالمُؤْمِنينَ  عليه السلام مَنْ أَرادَ عِزّاً بِلا عَشيرَةٍ وَهَيْبَةً مِنْ غَيْرِ سُلْطانٍ ، وَغِنًى مِنْ غَيْرِ مالٍ ، وَطاعَةً مِنْ غَيْرِ بَذْلٍ وَفَلْيَتَحَوّلْ مِنْ ذُلّ مَعْصِيَةِ اللّهِ إِلى عِزّ طاعَتِهِ فَإِنَّهُ يَجِدُ ذلِكَ كُلَّهُ  . امام صادق  عليه السلام از پدرانش  عليهم السلام از اميرمؤمنان  عليه السلام روايت مى كند : كسى كه
بدون قوم و خويش عزّت مى خواهد ، كسى كه بدون قدرت هيبت مى طلبد و آن كس كه ثروت بدون مال اراده دارد، وآدمى كه بدون بذل و بخشش مى خواهد فرمانش را ببرند ، تنها راهش خروج از پستى معصيت خدا و ورود به طاعت خداست ، يقيناً به همه مرادهاى خود مى رسد . بى ترديد عمل به اين روايت و طلب اين واقعيّت ؛ يعنى ترك هر گناه و اجراى هر فرمان خدا ، براى رسيدن به كمال كافى است ، آرى ، اميدوار ، به تمام آن واقعيت هايى كه امير مؤمنان  عليه السلام مى فرمايد ، تنها در طلب ترك گناه و اجراى فرمان حق ميسّر است .