حكايت شيرين بايزيد بسطامى

يك شعرى براى شما بخوانم:

شنيدم كه وقتى سحرگاه عيد

 ز گرمابه آمد برون بايزيد

يكى طشت خاكسترش بى خبر

 فرو ريختند از سرايى به سر

 از حمام بيرون آمده و لباس زيبا پوشيده بود. روز عيد بود. يك خانمى هم خانه تكانى مى كرد، طشت را پر از خاكستر كرده بود، از بالاى پنجره، روى سر و  لباس بايزيد ريخت، هنوز عرقش خشك نشده بود، اين خاكستر هم روى عرق، مثل گل شد.

همى گفت ژوليده دستار و مو

 كف دست شكرانه مالان به رو