كسى كه عمر و سرمايه هاى كنار عمر را برابر با طرح و خواسته خدا هزينه مى كند، وجود مبارك حضرت باقر عليه السلام او را پرقيمت تر از گران بهاترين گوهر دانسته و از نظر ارزش، او را موجودى كمياب تر از اكسير اعظم معرفى مى كند. متن گفتار حضرت باقر عليه السلام به اين مضمون است: «وَ رَجُلٌ قَرَأَ القُرآنَ فَوَضَعَ دَواءَ القُرآنِ عَلى داءِ قَلبِهِ فَأسْهَرَ بِهِ لَيْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِه نهارَهُ وَ قَام بِهِ فِى مَسَاجِدِه وَ تَجَافى بِهِ عَنْ فِراشِهِ»
و ديگر مردى است كه قرآن خواند و داروى قرآن را بر دل دردمندش نهد و براى (خواندن و به كار بستن و دقت در معانيش) شب زنده دارى كند و روزش را به تشنگى به سر برد و در هنگام نمازهايش بدان قيام كند و از بستر خواب به خاطر آن دورى گزيند.
قلب پاك و دل بيمار
انسانى است كه به سراغ قرآن و نقشه خدا رفته تا زندگى پاكى داشته باشد، يعنى تدبير و طرح خدا براى زندگى پاك، لذا با قرآن مجيد رابطه برقرار مى كند و به كمك آيات آن، تمام بيمارى هاى قلب خود را ريشه كن مى كند. قرآن را مى فهمد، آن را وارد قلب خود مى كند، دل را با داروى قرآن و نورانيت آن و اين نسخه شفابخش الهى علاج مى كند. بعد از مدتى، داراى دلى بى حسد، بى كينه، بى كبر، بى ريا، بى غرور و بى بخل مى شود و به فرموده حضرت صادق عليه السلام قلب او «حرم الله» مى شود. دل وقتى «حرم الله» شد، قابل مقايسه با كعبه نيست. در ارزيابى اين دل و كعبه، رسول خدا صلى الله عليه و آله اين دل را بر كعبه مقدم دانسته است. امام صادق عليه السلام نيز مى فرمايد:«القَلبُ حَرَمُ اللّهِ فَلا تَسكُن حَرَمَ اللّه غَيرُ اللّه»
اگر حرم خدا نباشد، پس بت خانه است، چون ديگر خانه سومى نداريم؛ يا دل حرم خدا است، يا بتكده. مولوى مى گويد:
مادر بت ها، بت نفس شماست زانكه آن بت مار و اين بت اژدهاست
وقتى من به طور جدّ پول، شهوت، صندلى، مقام و خودم را بر خدا مقدم بدانم، معلوم است كه من بت پرست هستم. «أَرَءَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَوَيهُ» كسى ممكن است يك بت را بپرستد، مردم مكه سيصد و شصت بت را مى پرستيدند، من نيز شش بت را مى پرستم؛ بت خود، پول، شهوت، مقام، دوست و آن چيزى كه در برابر خدا قرار مى گيرد و من در برابر او سجده و فروتنى مى كنم و آن شكلى كه مى خواهد، من به آن شكل خودم را صورت مى دهم. اين چنين شخصى، بت من مى شود.
منبع : پایگاه عرفان
